Andrzej Bardecki

(21 maja 1916 Ropienka koło Ustrzyk Dolnych – 28 września 2001 Kraków)

ksiądz, publicysta, działacz ekumeniczny, radiesteta 

biogram

           Po studiach na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie otrzymał święcenia kapłańskie i został wikarym na parafii w Brodach. Podczas okupacji niemieckiej przystąpił do konspiracji, zajął się kolportażem prasy podziemnej, uruchomił nielegalną wypożyczalnię książek, wydawał fałszywe metryki chrzcielne ukrywającym się Żydom. Gdy na jego trop wpadło gestapo, w porę ostrzeżony, opuścił najpierw parafię, a zaraz potem rodzinną diecezję lwowską i udał się do Krakowa, gdzie się ukrywał.

           Za wiedzą arcybiskupa A.S. Sapiehy i Komendy Głównej AK wyjechał do Niemiec jako kapelan AK w ramach akcji konspiracyjnego duszpasterstwa Polaków deportowanych na przymusowe roboty. Z nową tożsamością (jako Stanisław Owczarski z Garwolina) trafił do Dortmundu i znalazł zatrudnienie w fabryce amunicji. Oskarżony o sabotaż został aresztowany przez Gestapo i osadzony w Buchenwaldzie, a potem przeniesiony do podobozu Ohrduf w górach Turyngii. W czasie zarządzonej przez Niemców ewakuacji obozu, zdecydował się na ucieczkę i po mrożących krew w żyłach przygodach dotarł do Arnstadt, gdzie wkraczały już wojska alianckie. Dla niego oznaczało to koniec wojny.

           Powrócił do Polski, organizował struktury kościelne na ziemiach zachodnich, następnie powrócił do Krakowa. Uzyskał na UJ doktorat teologii, broniąc pracy „Psychologia powołania kapłańskiego”. Kierował działem religijnym „Tygodnika Powszechnego" i był jego asystentem kościelnym.

           Z jego inicjatywy w Krakowie zorganizowano pierwszy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan, w którym wziął udział biskup Wojtyła. Wiele lat przed ustanowieniem Dnia Judaizmu u krakowskich dominikanów odprawiono po hebrajsku coś na kształt nabożeństwa synagogalnego, na które zaproszono przedstawicieli gminy żydowskiej. Do historii polskiej ekumenii przeszły jego rekolekcje głoszone dla młodzieży z Kościoła baptystów czy też ofiara pieniężna złożona za jego pośrednictwem przez jednego z biskupów na remont katedry mariawickiej w Płocku.

           Był też radiestetą, swoje nadzwyczajne zdolności poświęcił, po przejściu na emeryturę, budowie urządzenia, które neutralizowałoby promieniowanie geopatyczne (według zainteresowanych radiestezją promieniowanie pochodzące z podziemnych cieków wodnych, ale też urządzeń elektrycznych, wywierające szkodliwy wpływ na organizmy żywe) w szerszym zakresie niż sprzedawane dotychczas miedziane odpromienniki. Żmudne próby zaczęły przynosić owoce przekraczające najśmielsze oczekiwania. Zasięg objął plac Sikorskiego, gdzie mieszkał, potem szpital (lekarz z nim zaprzyjaźniony twierdził, że spadła umieralność), sięgnął Błoń, potem jeszcze dalej. Nagła śmierć spowodowała przerwanie tych prac.

           Po upadku, który spowodował z pozoru niegroźne potłuczenia, nastąpił wylew i po czterech dniach, zmarł w krakowskim szpitalu przy ulicy Skarbowej.

           Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w grobowcu kanoników Kapituły Metropolitalnej.

wybrane prace:

1966 - Kościół epoki dialogu

1970 – Przełom

1995 - Zawsze jest inaczej

kalendarium

1934-1939 - studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie

1939 VI 18 - otrzymał święcenia kapłańskie

1939 VI – został wikarym w Brodach

1941 – rozpoczął współpracę z AK

1943 VI – przybył do Krakowa i tu się ukrywał pod przybranym nazwiskiem

1943 XI - wyjechał do Niemiec jako kapelan AK, rozpoczął pracę w fabryce amunicji w Dortmundzie

1944 – wiosną został aresztowany i osadzony w Buchenwaldzie

1945 – wiosną, w czasie ewakuacji obozu, uciekł i w miejscowości Arnstadt gdzie doczekał wojsk alianckich

1946-1949 - pracował na Ziemiach Zachodnich i Północnych

1948 IX – debiutował w Tygodniku Powszechnym

1951 - uzyskał na UJ doktorat teologii

1951 V - 1991 - (z przerwą 1953-1956) kierował działem religijnym „Tygodnika Powszechnego” i był jego asystentem kościelnym

1959 V 8 - w warszawskim KIK-u wygłosił referat pt. „W przededniu Soboru Powszechnego”

1960 – przebywał w Rzymie

1963 - zainicjował Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan

1964 – otrzymał honorowy tytuł kanonika generalnego Krakowskiej Kapituły Metropolitalnej

1977 XII – został pobity przez „nieznanych sprawców”

1991 III – został przez Metropolitę Krakowskiego kardynała Franciszka Macharskiego odesłany na emeryturę

źródła:

Grzegorz Polak, Kto jest kim w Kościele, wyd. KAI, Warszawa 1999

wiara.pl [dostęp 5.10.2001]