Na mogile Kościuszki

 Otóż już w sercu tej świętej mogiły

I prochy braci zamknięte;

Prochy wielkie, prochy święte,
Pola Racławic dotychczas płodniły.
Duchu Kościuszki, aniele tej ziemi,
Bądź ich aniołem, prosimy za niemi!

Ojcowie kwiaty w tych prochach posieli,

Posieli kwiatów zarody,

Co na tryumfach swobody
Zwycięskim wieńcem ustroją mścicieli.
Duchu Kościuszki, aniele tej ziemi,
Bądź ich piastunem, prosimy za niemi

Dopóki Wawel skargami boleści

Będzie jęczał w burzy tonie,

Niech dopóty na ich łonie
Oko księżyca rosy nie popieści!
Duchu Kościuszki, aniele tej ziemi,
Kryj je przed światem, prosimy za niemi!

Aż, kiedy drobna gwiazdeczka ostrzela

Wnętrzną mogiły ciemnicę,

To przyjdą nasze dziewice
Po kwiat tryumfu, ze łzami wesela.
Duchu Kościuszki, aniele te ziemi,
Pozwól im kwiatu, prosimy za niemi!

Wezmę ja dzisiaj do mojej zagrody
Szczyptę ziemi tej w zarobku,

Zaczem święty głaz nagrobku
Zostanie naszej ołtarzem swobody.
Duchu Kościuszki, aniele tej ziemi,
Czuwaj nad nami i modły naszemi.

             Seweryn Goszczyński, przed 1870