Witanie z piotrkowskiego synodu J. M. ks. Bernata Maciejowskiego rzymskiego kardynała, arcybiskupa gnieźnieńskiego i polskiej korony prymasa

 Muzo! powiedz przecz serce kwitnie mi z radości,

Podobno że przybywa pożądanych gości.

Bodaj szczęśliwie wjeżdżał kardynale drogi,

Do murów Krakusowych z tej piotrkowskiej drogi;

Tu gdzie pienista Wisła pod Wawel wysoki

Płynie, a on pozorny wstawa pod obłoki,

Dźwigając na swym grzbiecie od czasu dawnego,

Pałace królów polskich z kamienia twardego.

Tu gdzie Stanisław, Jacek, gdzie Kanty, gdzie drudzy

Cudotwórcy, i wielcy leżą boży słudzy;

Tu gdzie stolica pańska, tu gdzie Zygmunt Trzeci,

Jak ojciec do miłości spólnej wzywa dzieci,

Syny korony polskiej, której ty prymasem

Będąc, żalem się karmić musisz pod tym czasem.

Bo komu się dziś oczy nie zamoczą łzami,

Kto ojczyznę miłuje, kto się rodził z nami.

           Stanisław Grochowski 1607